แรงจูงใจในการปฏิบัติงานกับความผูกพันต่อองค์การของพนักงานมหาวิทยาลัย คณะแพทยศาสตร์วชิรพยาบาล มหาวิทยาลัยนวมินทราธิราช

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับแรงจูงใจในการปฏิบัติงานของพนักงานมหาวิทยาลัย
คณะแพทยศาสตร์วชิรพยาบาล มหาวิทยาลัยนวมินทราธิราช 2) ศึกษาระดับความผูกพันต่อองค์การของพนักงานมหาวิทยาลัย 3) เปรียบเทียบระดับความผูกพันต่อองค์การของพนักงานมหาวิทยาลัย จำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล และ 4) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างแรงจูงใจในการปฏิบัติงานกับความผูกพันต่อองค์การของพนักงานมหาวิทยาลัย ซึ่งเป็นการวิจัยเชิงปริมาณ (Quantitative Research)โดยใช้แบบสอบถามกับกลุ่มตัวอย่างคือพนักงานมหาวิทยาลัยคณะแพทยศาสตร์วชิรพยาบาล จำนวน 250 คนและทำการวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนา (Descriptive Statistics) สำหรับบรรยายข้อมูลตัวแปรการวิเคราะห์สถิติเชิงอนุมานเพื่ออธิบายความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปร โดยการทดสอบความแตกต่างระหว่างแรงจูงใจในการปฏิบัติงานแตกต่างกันความผูกพันต่อองค์การแตกต่างกัน โดยการวิเคราะห์ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน (Pearson’s Product Moment Correlation Coefficient) โดยวิธีการวิจัยดังกล่าว ประกอบด้วยการศึกษาทฤษฎีที่และวรรณกรรมเกี่ยวข้อง พร้อมทั้งกำหนดกรอบแนวคิดในการวิจัยและได้ตรวจสอบคุณภาพของเครื่องมือโดยผู้ทรงคุณวุฒิ ผลการวิจัยพบว่ากลุ่มตัวอย่างเป็นเพศชาย 74 ราย เพศหญิง 176 ราย อายุเฉลี่ย 21-30 ปี วุฒิการศึกษาปริญญาตรี ความคิดเห็นเกี่ยวกับแรงจูงใจและความผูกพันเป็นดังนี้

1)แรงจูงใจในการปฏิบัติงานของพนักงานมหาวิทยาลัยในภาพรวม อยู่ในระดับมาก 2)ความผูกพันต่อองค์การของพนักงานมหาวิทยาลัยในภาพรวม อยู่ในระดับมาก 3) การเปรียบเทียบความผูกพันต่อองค์การของพนักงานมหาวิทยาลัย จำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคลพบว่า พนักงานเพศหญิงมีความผูกพันต่อองค์การมากกว่าพนักงานเพศชาย ส่วนปัจจัยส่วนบุคคลด้านอื่น ๆ ไม่ส่งผลต่อความผูกพันต่อองค์องค์การของพนักงานมหาวิทยาลัย และ 4)แรงจูงใจในการปฏิบัติงานทุกด้านมีความสัมพันธ์ทางบวกกับความผูกพันต่อองค์การของพนักงานมหาวิทยาลัย